Մի անինքնասեր տգեղ կնոջ պես

Սիրահարվել է ինձ տխրությունը,

Որին չեմ սիրում

Եվ այդ պատճառով

Նա իր հագուստն ու անունն է փոխում –

ՄԵրթ ` կոչվում թաղիծ,

Մերթ` կարոտ,

Մերթ` վիշտ,

Ցավ կամ տրտմություն:

Հետապնդում է

Ու չի հասկանում,

Որ մենք չենք սիրում հետապնդողին,

Որ մենք սիրում ենք ու գերվում նրանա,

Ում դուր չենք գալիս:

Ես էլ իմ հերթին

Իմ ամբողջ կյանքում

Հետապնդում եմ ուրիշին`

Նրան,

Որ նույնպես , դիտմամբ,

Անունն է փոխում –

Այն հույսով գուցե,

Թե մոլորվելով `

Հետքն իր կկորցնեմ –

Մեկ խնդություն է անվանում իրեն,

Մեկ ` ուրախություն,

Կայտառություն է

Կամ պայծառություն :

Հետապնդում եմ

Ու չե~մ դադարի,

Մինչև նա, անուժ,

Մինչև նա, տրված,

Ինձ չասի.

<Քոնն եմ>:

Վկան `

Այն կանայք,

Որոնց ոչ անունն ու ոչ էլ հասցեն

Նշել չեմ կարող...