Ինչ-որ մեղք գործել տարիներ առաջ,

Եվ ամաչելով լույսով երևալ,

Ողջ գիշեր անքուն տառապո՜ւմ է բուն.

Հառաչո՜ւմ է բուն,

Աղաչո՜ւմ է բուն,

Ինձ կանչում է բուն

Եվ տանջվո՜ւմ եմ ես ողջ գիշեր անքուն...

Ի՜նչ անեմ՝

Ելնեմ ա՞յդ էլ իմանամ,

Նրա տանջա՞նքն էլ զգա՛մ, հասկանա՛մ,

Վիշտը փարատեմ, ցրեմ կասկածը

Եվ գրեմ, որ ողջ աշխարհն իմանա...

Հերիք չէ՞, աստվա՛ծ, իմ ունեցա՜ծը:

Հառաչո՜ւմ է բուն,

Աղաչո՜ւմ է բուն

Եվ նրա համա՛ր՝

Ե՛ս եմ տառապում ու մնում անքուն...

Ախ, ես ի՜նչ անեմ,

Ո՞ւմ ցավը տանեմ,

Ո՞ր մեկի մեղքը իմ երգով քավեմ,

Ես՝ գերզգայուն՝ ուստի դժբա՜խտըս,-

Որ բոլոր կանանց փոխարեն՝ լքված,

Սրանց փոխարեն՝ խեղճ թիապա՜րտ եմ.

Ի՜նչ անենք, որ ես... պոե՛տ եմ ծնվել,

Ես էլ մա՛րդ եմ, չէ՞,

Միայն մի՜ մարդ եմ...